- gyrus
- gyrus, i, m., = guros, a circle, esp. that which is described by a horse in its movements (mostly poet.; cf.: circus, circulus, orbis, orbita).I.Lit.:B.
nec equi variare gyros in morem nostrum docentur,
Tac. G. 6; so of a circular course, ring, for horses, Verg. G. 3, 115:carpere gyrum,
id. ib. 3, 191:curvo brevius compellere gyro,
Tib. 4, 1, 93; Manil. 5, 74; Ov. A. A. 3, 384; Luc. 1, 425 et saep.:adytis cum lubricus anguis ab imis Septem ingens gyros, septena volumina traxit,
Verg. A. 5, 85:ducensque per aëra gyros Miluus,
Ov. Am. 2, 6, 33:apes gyros volatu edunt,
Plin. 11, 20, 22, § 68:grues gyros quosdam indecoro cursu peragunt,
id. 10, 23, 30, § 59:quem (turbinem) pueri magno in gyro...intenti ludo exercent,
Verg. A. 7, 379:in gyrum Euripo addito (in Circo),
i. e. around, round about, Suet. Caes. 39.—Transf., the place where horses are trained, a course ( poet. ):II.gyrum pulsat equis,
Prop. 3, 14 (4, 13), 11.—Trop., a circle, circuit, career, course: mensis artiore (quam annus) praecingitur circulo;angustissimum habet dies gyrum,
Sen. Ep. 12; cf.:seu bruma nivalem Interiore diem gyro trahit,
Hor. S. 2, 6, 26:similique gyro venient aliorum vices,
circuit, course, Phaedr. 4, 26, 25:homines secundis rebus effrenatos tamquam in gyrum rationis et doctrinae duci oportere,
Cic. Off. 1, 26, 70:oratorem in exiguum gyrum compellere,
id. de Or. 3, 19, 70; Prop. 3, 3 (4, 2), 21; cf.:attrahe vela Fortius et gyro curre, poëta, tuo,
Ov. R. Am. 398:in dialecticae gyris consenescere,
Gell. 16, 8, 17.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.